Cel człowieka?
1. Zintegrowanie na płaszczyźnie ludzkiej. To rozwój osobowości w
sferze fizycznej i psychicznej(wychowanie).
a. Wychowanie do bycia człowiekiem.
„ Wychowanie zdąża do kształtowania osoby ludzkiej w kierunku jej celu
ostatecznego, a równocześnie dla dobra społeczności, których człowiek jest
członkiem… do harmonijnego rozwijania wrodzonych właściwości fizycznych,
moralnych i intelektualnych, do zdobywania stopniowo coraz doskonalszego zmysłu
odpowiedzialności… i osiąganiu prawdziwej wolności”(DWCH 1).
2. Zintegrowanie na płaszczyźnie duchowej. To rozwój cnót ku
świętości, ku celowi ostatecznemu.
a. Wychowanie do bycia świętym.
„Celem wychowania chrześcijańskiego jest współdziałanie człowieka z
łaską nad urobieniem doskonałego chrześcijanin… naśladującego Chrystusa i
żyjącego Jego mocą sakramentalną. Prawda o grzechu pierworodnym uzasadnia
bliżej ten cel, wskazując rozdarcie w naturze ludzkiej, skłócenie jej
namiętności, osłabienie rozumu i skłonności do złego. Łaska więc Chrystusa
leczy zranioną naturę człowieka, a konieczna z nią współpraca uświęca i
udoskonala człowieka”. (II Synod Plenarny, Teksty
robocze, Pallotinum, Poznań-Warszawa 1991. s. 211)
3. Czy jest możliwe osiągnąć
taką integrację tylko po ludzku, bez pomocy Boga, bez Jego Łaski, bez
współpracy z innymi?
Rodzice
pierwszymi wychowawcami:
„A zatem ci wszyscy, którzy w społeczeństwie stoją na czele
szkolnictwa, nie powinni nigdy zapomnieć, że rodzice zostali ustanowieni przez
samego Boga pierwszymi i głównymi wychowawcami dzieci, i że ich prawo jest
niezbywalne”. (FC 36-40).
„Rodzice, ponieważ dali życie dzieciom, w najwyższym stopniu są
obowiązani do wychowania potomstwa i dlatego muszą być uznani za pierwszych i
głównych jego wychowawców (DWCH 3).
Współpraca ze
szkołą:
„Jednakże dopełnieniem praw rodziców jest spoczywająca na nich poważna
powinność głębokiego zaangażowania się w nawiązanie serdecznego i czynnego
kontaktu z nauczycielami i kierownictwem szkoły(FC 36-40).
Rola Kościoła:
„Rodzina potrzebuje również szczególnej pomocy duszpasterzy, którym
nie wolno zapomnieć, że rodzice mają nienaruszalne prawo do powierzenia dzieci
wspólnocie kościelnej”(FC 36-40).
4.Wszystkie Sakramenty jednają nas z Bogiem, drugim człowiekiem, z
samym sobą i ze światem.
Omawiamy szczególnie :Sakrament: Pokuty i Pojednania, Eucharystii,
Chorych.
4.1 Praca w grupach nad
tekstem:
4.2 Łaska uśw. udzielana w innych Sakramentach np. bierzmowania,
Kapłaństwa, Małżeństwa...
Wnioski:
W pełni zintegrowany człowiek to człowiek
trójwymiarowy, ciało, dusza i duch.
Człowiek to nie tylko ciało, czy psychika, ale i też strona duchowa człowieka,
która pomaga mu zjednoczyć się z samym Bogiem na modlitwie. Wychowanie scala
człowieka na płaszczyźnie fizycznej i osobowościowej a sakramenty scalają
człowieka wewnątrz siebie, z Bogiem i z drugim człowiekiem, mają moc
pojednawczą. „Beze mnie nic nie możecie uczynić”(Por. J 15,5), tzn. bez wsparcia od strony Boga, bez Jego Łaski.
Praca w grupach
nad tekstem:
Grupa I.
Sakrament
Pokuty i Pojednania a moc pojednawcza wg
Katechizmu Kościoła Katolickiego(KKK)
1484 "Indywidualna i integralna spowiedź oraz
rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierni dostępują
pojednania z Bogiem i Kościołem, chyba że zwalnia ich od tego niemożliwość
fizyczna lub moralna" 80 . Jest to uzasadnione, gdyż Chrystus
działa w każdym sakramencie; zwraca się osobiście do każdego grzesznika:
"Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy" (Mk 2, 5); On jest lekarzem
pochylającym się nad każdym chorym, który Go potrzebuje 81 , by zostać uzdrowionym; podnosi każdego
i na nowo włącza do komunii braterskiej. Dlatego spowiedź osobista jest
najbardziej wymowną formą pojednania z Bogiem i Kościołem.
1488 W świetle wiary nie ma większego zła niż grzech i nic innego nie
powoduje gorszych skutków dla samych grzeszników, dla Kościoła i dla całego
świata.1489 Powrót do komunii z Bogiem, która została utracona przez grzech, rodzi się z łaski Boga pełnego miłosierdzia i troszczącego się o zbawienie ludzi. Trzeba prosić o ten cenny dar dla siebie i dla innych.
1491 Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłana. Aktami penitenta są: żal za grzechy, spowiedź lub ujawnienie grzechów przed kapłanem oraz postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia i czynów pokutnych.
1496 Skutki duchowe sakramentu pokuty są następujące:
- pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskuje łaskę;
- pojednanie z Kościołem;
- darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne;
- darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu;
- pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa;
- wzrost sił duchowych do walki, jaką musi prowadzić chrześcijanin.
4.1 Odpowiedź na pytanie: Czy grzech jest
przeszkodą w zintegrowaniu człowieka?
-co to jest grzech? Potrzeba go
oddać Bogu przez nawrócenie i Sakrament Pokuty ,a skutki jego poddać pod działanie Łaski
uświecającej, która uzdrawia.
4.2 Czy w integrowaniu człowieka na płaszczyźnie ludzkiej i duchowej jest
przeszkodą brak wytrwałości? (brak siły wewnętrznej, motywacji, odwagi,
wierności postanowieniom i decyzją w
codzienności tzw. lenistwo fizyczne i duchowe).
-Jak wytrwać w dobrym i prawym sumieniu?
-Rachunek sumienia i rachunek w sumieniu? (Czy moje sumienie jest
prawidłowo formowane? Można zgodnie z własnym sumieniem mordować dzieci w
obozach koncentracyjnych, dokonywać aborcji, selekcji eugenicznej np. przez
In-vitro, kraść używać środki antykoncepcyjne itp.)
-Czy moje sumienie kształtuje Objawienie i nauka Kościoła? (Katechizm
Kościoła Katolickiego, dokumenty Papieskie…?).
Grupa II.
Sakrament
Eucharystii a
moc pojednawcza wg Katechizmu Kościoła Katolickiego(KKK)
1416 Przyjęcie Ciała i Krwi Chrystusa w Komunii świętej pogłębia
zjednoczenie komunikującego z Panem, gładzi grzechy powszednie i zachowuje od
grzechów ciężkich. Ponieważ zostają umocnione więzy miłości między
komunikującym a Chrystusem, przyjmowanie tego sakramentu umacnia jedność
Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa.1419 Chrystus, przechodząc z tego świata do Ojca, dal nam w Eucharystii zadatek swojej chwały; udział w Najświętszej Ofierze utożsamia nas z Jego Sercem, podtrzymuje nasze siły w czasie ziemskiej pielgrzymki, budzi pragnienie życia wiecznego i już teraz jednoczy nas z Kościołem niebieskim, ze świętą Dziewicą Maryją i wszystkimi świętymi.
Odpowiedź na pytanie :
- Czy Pokarm Słowa Bożego i Komunii św.
z Eucharystii jest dla nas mocą w integrowaniu człowieka od wewnątrz
na płaszczyźnie ludzkiej i duchowej?
- Jakie są skutki duchowe przyjmowania Komunii świetej?
- Jak rozumiesz pojecie zadatek
przyszłej chwały?
Grupa III.
Sakrament
Namaszczenia Chorych a moc pojednawcza wg Katechizmu Kościoła
Katolickiego(KKK)
1532 Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są
następujące:- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
- umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;
- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
- przygotowanie na przejście do życia wiecznego.
Odpowiedź na pytanie :
4.3 Czy choroba i cierpienie jest przeszkodą w integrowaniu człowieka
na płaszczyźnie ludzkiej i duchowej ?
- Choroba, cierpienie fizyczne, psychiczne i duchowe – czym jest?
- Czy ono ma sens? (Wg rozumu i
ludzkiej logiki i wg Objawienia!)
-Sakrament Chorych niesie Łaskę uśw. Ona pomaga w przyjęciu cierpienia
i dojrzewaniu w nim. Opowiedz jak to było w życiu bł. Chiary Luce Badano?
Chiara Badano(1971-1990). Jej lata życia, choć nieliczne, były ciągłą
wędrówką ku górze. Pełna cnót, inteligentna, ładna i wysportowana. Zostaje
dotknięta nowotworem, ale nie poddaje się. Powierza się woli Bożej i
przepełniona oblubieńczą miłością zmierza na spotkanie z Panem Jezusem.
Przyjmuje chorobę jako dar: „Jeśli Ty tego chcesz, Jezu, ja też tego chcę”.
Promienieje radością i pokojem, służąc pomocą i wsparciem tym, którzy SA blisko
niej. 25 września 2010 roku Kościół ogłosił Chiarę Badano błogosławioną…[1]
(Listy bł. Chiary Luce Badano
do Chiary Lubich):
„ Żadnych efektów, żadnej poprawy. Medycyna złożyła broń. Tylko Bóg
może. Po przerwaniu zabiegów ból w kręgosłupie spowodowany dwoma operacjami
oraz unieruchomieniem w łóżku się nasilił i prawie nie mogę już obracać się na
boki. Dziś wieczorem moje serce wypełnia radość… Czuję się taka mała, a droga,
którą muszę iść, jest taka trudna, często czuję się przygnieciona przez ból.
Ale mój Oblubieniec przyjdzie po mnie, prawda?
Tak, ja też powtarzam za tobą: <<Jeśli Ty tego chcesz, Jezu, ja
też tego chcę>>. Tak jak ty jestem pewna, że razem z Nim zwyciężymy
świat! <<Jedno>> w Jezusie ukrzyżowanym i opuszczonym, twoja
Chiara”[2].
Eucharystia na
strychu
„Podczas
przygotowań do Mszy św. w pokoju Chiara dba o przygotowanie różnych elementów
liturgii. Pomagają jej dwie przyjaciółki: Chicca i Paola Giribaldi. Ta ostatnia
będzie grać na gitarze. Chiara sama wybiera fragmenty czytań i pieśni, ćwiczy
je z entuzjazmem i układa modlitwę wiernych. Intensywnie przezywa spotkanie
eucharystyczne z Jezusem, Oblubieńcem, którego nieustannie przyzywa w ciągu
dnia. Jak do dziś wspominają uczestnicy tamtej Mszy św., wtedy na poddaszu
panowała pogodna atmosfera, naznaczona prawdziwym pokojem, a nawet odrobina
radości… Chiara śpiewała, a mama jej wtórowała. Podczas celebracji
eucharystycznej jest bardzo skupiona, zwłaszcza przed i po komunii. Intensywność
kontaktu z Panem Jezusem świadczy o tym, że to od Niego czerpie swoją siłę.
Wszyscy zauważają wzruszającą zażyłość i bezpośredniość w jej więzi z Panem, a
także pokorę w zawierzeniu się boskim planom(…). Wspomina przyjaciółka Paola: Przy niej nie czuło się nigdy, nawet przez
chwilę, ciężaru choroby, cierpienia, ograniczeń gdy stawałam przy jej łóżku,
miałam wrażenie, że to ja jestem chora, niepełnosprawna. Ja, która miałam
naprawdę wszystko, a nie dawałam… Widziałam Chiarę, jak dociera na szczyt góry,
była większa ode mnie, choć byłyśmy rówieśniczkami, i prowadziła swoją
<<świętą podróż>>. Chciałam poprosić jął o pomoc, aby zdradziła mi,
jak to zrobić, żeby i mnie się udało. Tak naprawdę nie potrzeba było jednak o
nic pytać, wystarczyło na nią patrzeć, żeby się nauczyć nieustannie kochać i
powtarzać tak jak ona: << Jeśli Ty tego chcesz, Jezu, ja też tego chcę.
Ty, Panie jesteś moim jedynym dobrem>>. Kiedy wróciłam do domu, miałam
pewność, że ja też na chwilę dotknęłam nieba”[3].
Ks. Bogusław
Witkowski, CPPS
Wykaz
skrótów:
DWCH Sobór Watykański II. Deklaracja o wychowaniu
chrześcijańskim Gravissimum educationis (1965)
FC Familiaris consortio, adhortacja
apostolska Jana Pawła II (1981)
KKK
Katechizm Kościoła Katolickiego(1992)
Bibliografia:
Dokumenty
Papieskie:
II Sobór Watykański: Deklaracja o Wychowaniu Chrześcijańskim Gravissimum educationis ( 28.10.1965).
II Synod Plenarny, Teksty Robocze, Poznań-Warszawa (1991)
Polskie Towarzystwo Nauczycieli, Kodes
Etyki Nauczycielskie[4]j,
Ząbki 1997. Zaaprobowany przez Jana Pawła II, 01.06.1996 r.
Jan Paweł II, Familiaris consortio, adhortacja apostolska (1981)
Jan Paweł II , Nauczanie
Papieskie II,1 1979, Poznań 1990.
Jan Paweł II , Jezus Chrystus wczoraj, dziś i na wieki, Przemówienia z Pielgrzymki
Apostolskiej Ojca Świętego do Polski w 1997 roku, Ząbki 1997.
Katechizm Kościoła Katolickiego(1992)
Literatura
pomocnicza:
Magrini M., Ze
światła ku światłu, Błogosławiona Chiara Badano, Kraków 2011.
Mitek E., Wychowanie Katolickie w szkole i w domu,
Wrocław 1996.
[2]
Tamże, s.179-180.
[3]
Tamże, s. 191-193.
[4] Z
przedmowy: Przy opracowaniu Kodeksu
korzystano z „Powinności nauczyciela” , ks. G. Piramowicza, „Dialogów Pedagogium”,
B. Kryszkiewicza; „O duszy nauczycielstwa”, J.W. Dawida; Homilii do nauczycieli
i wychowawców wygłoszonych przez Prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego;
„Listów i encyklik” papieży Pawła VI i Jana Pawła II;” Powszechnej Deklaracji
Praw Człowieka i Obywatela” ONZ, oraz literatury naukowej poświeconej etyce
zawodowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz