Dziękujemy Bogu za fakt zatwierdzenia w dniu 6-go maja 2017
roku Regulaminu WKC, który już istniał i był spisywany od wielu lat, od
początku istnienia naszej Wspólnoty w Polsce.
Dziękujemy Wszystkim, którzy pracowali zarówno indywidualnie, jak i w
komisjach do tego celu specjalnie powołanych. Szczególnie dziękujemy byłym
Moderatorom Krajowym WKC może wspomnę tych z ostatnich kadencji ks. Mariuszowi
Szykule CPPS, animatorom krajowym WKC Barbarze Błaszczyk, Jerzemu Derdakowi,
Czesławie Nowak, Teresie Świderskiej,
Jarosławowi Wołodkiewiczowi i
całej Komisji Regulaminowej, którzy pielęgnowali dobre i właściwe metody
formacyjne, zwyczaje i to wszystko co stanowi charyzmat i duchowość Wspólnoty
Krwi Chrystusa.
Regulamin uszczegóławia Statut Regionalny Wspólnoty Krwi
Chrystusa, w ten sposób precyzując nasz charyzmat, jak też duchowość, przez
którą chcemy dążyć do świętości, do naszego zbawienia jako osoby świeckie,
powołane do życia we Wspólnocie, pokonując
trudności żyjąc w środku współczesnego
świata. Świeccy mają przemieniać ten świat na kształt zaczynu – od
wewnątrz na wzór Maryi, przez świadectwo swojego życia. Bardzo ważnym dla
rozwoju oraz jedności Wspólnoty Krwi
Chrystusa będzie poznanie i przestrzeganie jego
przez wszystkich członków WKC. Dlatego też warto, aby na spotkaniach
cotygodniowych lub miesięcznych w ramach formacji był on czytany punkt po
punkcie razem ze Statutem WKC, do czego
szczególnie serdecznie zachęcam.
Celem Regulaminu WKC jest także integrowanie całej
Wspólnoty Krwi Chrystusa w Polsce, ukazywanie jej tożsamości, bogactwa i
specyfiki pośród innych charyzmatów całego Kościoła. Istniejemy w Kościele i
dla Kościoła, jesteśmy jednym z pięknych darów Ducha Świętego niczym kwiaty,
które mają pachnieć na Chwałę Bożą i pożytek ludzi szczególnie zranionych i
potrzebujących pomocy. Jesteśmy powołani, by stać się Krwią Chrystusa dla
współczesnego świata. Zwłaszcza animatorzy na wszystkich szczeblach są
odpowiedzialni za wdrażanie w życie zasad i reguł niniejszego Regulaminu.
Przez wstawiennictwo Maryi, Matki I Królowej
Przenajdroższej Krwi Chrystusa oraz patronów św. Franciszka Ksawerego, św.
Marii de Mattias, św. Kaspra del Bufalo zawierzamy Bogu realizację tego Regulaminu
Z
modlitwą i błogosławieństwem Moderator
Krajowy Wspólnoty Krwi Chrystusa
Ks.
Bogusław Witkowski CPPS wraz
z
Animatorami Krajowymi Teresą Świderską i Jarosławem Wołodkiewiczem
Częstochowa 24.05.2017 r.
Rozdział I
Podstawy prawne
§1
1.
Wspólnota Krwi Chrystusa jest publicznym stowarzyszeniem wiernych. Na terenie
Rzeczypospolitej Polskiej działa na podstawie Statutu Generalnego
zatwierdzonego przez Papieską Radę ds. Świeckich dnia 24 maja 1988 r., art. 4,
oraz w oparciu o przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego (kan. 312–320) i jest
organizacją kościelną w rozumieniu art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja
1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej
Polskiej.
2.
Wspólnota Krwi Chrystusa działa na podstawie
Statutu Regionu Polskiego WKC, uchwalonego i zatwierdzonego przez Zebranie
Krajowe dnia 9 maja 2015 r.
3. Podstawę
prawną opracowania niniejszego Regulaminu stanowi §40 Statutu Regionu Polskiego
Wspólnoty Krwi Chrystusa.
Rozdział II
Postanowienia ogólne
§2
1.
Ilekroć w Regulaminie mowa jest o Wspólnocie lub WKC,
dotyczy to Wspólnoty Krwi Chrystusa w Regionie
Polskim.
2.
Regulamin określa strukturę organizacyjną
Wspólnoty Krwi Chrystusa na terenie Regionu Polskiego, w skład której wchodzą
Podregiony: Częstochowski, Ożarowski, Swarzewski i Zamojski oraz nowe, gdy
kanonicznie powstaną.
3.
Podstawowym miejscem funkcjonowania Grupy WKC
jest parafia, na terenie której działa dana grupa.
4.
Wszystkie Grupy WKC w Podregionie działają pod
kierunkiem Moderatora
5.
Regulamin WKC dotyczy wszystkich członków
Wspólnoty, oprócz Wspólnoty WKC Młodych i innych grup.
6. Regulamin
określa cele i zadania szczegółowe Wspólnoty Krwi Chrystusa, prawa i obowiązki
członków Wspólnoty oraz wewnętrzną organizację.
Rozdział III
Cele i zadania Wspólnoty Krwi Chrystusa
§3
1.
Cele Wspólnoty i sposoby ich realizacji wynikają
ze Statutu Regionu Polskiego WKC (§ 9–10).
2.
Głównym zadaniem Wspólnoty zgodnie z charyzmatem
jest autentyczne otwieranie z miłością swojego serca dla krwawiącego
Zbawiciela.
3.
Wspólnota na pierwszym miejscu stawia współpracę
z Kościołem lokalnym i podejmuje inicjatywy w uzgodnieniu z Księdzem
Proboszczem.
4.
Podstawowym miejscem realizacji celów i zadań
Wspólnoty jest własna rodzina, parafia oraz środowisko, w którym na co dzień
żyjemy.
5.
Istotnym celem i zadaniem jest rozszerzanie
duchowości Krwi Chrystusa.
6. Szczególnym
zadaniem Wspólnoty jest posługa w hospicjach, szpitalach, więzieniach, domach
opieki i innych miejscach szczególnej troski o człowieka cierpiącego.
§4
Zarządzanie i odpowiedzialność
1.
Wspólnota Krwi Chrystusa w Regionie Polskim
działa pod kierownictwem i odpowiedzialnością Zgromadzenia Misjonarzy Krwi
Chrystusa (CPPS).
2.
Za formację członków Wspólnoty Krwi Chrystusa
odpowiedzialni są Moderatorzy Wspólnoty Krwi
Chrystusa powołani przez Prowincjała CPPS.
3.
Moderator Krajowy Wspólnoty Krwi Chrystusa
wspólnie z Animatorami Krajowymi tworzą Radę Krajową WKC, która jest zarządem
Wspólnoty w Regionie Polskim.
4.
Rada Krajowa WKC przynajmniej raz w roku
wizytuje Podregiony WKC w Regionie Polskim po wcześniejszym ustaleniu
terminu z Radą danego Podregionu.
5.
Na terenie diecezji zgodę na powstanie i
działalność WKC wydaje Biskup miejsca na prośbę odpowiedzialnych WKC.
6.
Oprócz Rady Diecezjalnej również Moderator WKC
może skierować prośbę do Księdza Biskupa, aby mianował Księdza Opiekuna WKC w diecezji, a także do Księdza
Proboszcza aby powołał Ks. Opiekuna WKC w danej parafii.
7. Rola
i zadania Księdza Opiekuna WKC w diecezji i w parafii:
1) Opieka duchowa
Rola Księdza Opiekuna nie dotyczy bezpośrednio
ingerencji w sprawy organizacyjne i personalne WKC w diecezjach lub w parafiach.
Księża Opiekunowie zaproszeni są do zapoznania się z charyzmatem i duchowością
Krwi Chrystusa, i do współpracy z Moderatorem Krajowym, Moderatorami
Podregionów i animatorami WKC poprzez spotkania z nimi, uczestnictwo w
rekolekcjach, sympozjach o duchowości Krwi Chrystusa, w dniach skupienia w
Domach Misyjnych, w warsztatach, czuwaniach, odpustach WKC itp.
2) Uczestnictwo w spotkaniach.
a) Ksiądz Opiekun WKC zaproszony jest do
uczestniczenia w comiesięcznych spotkaniach diecezjalnych, parafialnych
oraz w grupie Krwi
b) Ksiądz Opiekun WKC lub inny kapłan może
uczestniczyć w spotkaniach tygodniowych i diecezjalnych WKC w roli
uczestnika lub wypełniając funkcje kapłańskie przez sprawowanie
Eucharystii, Sakramentu Pokuty, głoszenie homilii, konferencji, wystawienia
Najświętszego Sakramentu, czuwając nad całością formacji WKC czy jest ona
zgodna z nauką Kościoła Katolickiego.
3) Pomoc przy uroczystościach diecezjalnych i
parafialnych.
4) Opiekun diecezjalny pełni rolę łącznika między
Wspólnotą, szczególnie pomiędzy animatorami diecezjalnymi a Kurią Biskupią.
Prezentuje Wspólnotę na różnych spotkaniach.
5) Opiekun parafialny pełni rolę łącznika między
Wspólnotą, szczególnie pomiędzy animatorami parafialnymi a Księdzem
Proboszczem.
Rozdział
IV
Członkowie Wspólnoty Krwi Chrystusa
§ 5
Formy przynależności do WKC
1.
Istnieją następujące formy przynależności we
Wspólnocie Krwi Chrystusa:
1) Grupy Krwi Chrystusa,
2) przynależność indywidualna.
2. Formą
preferowaną przynależności do Wspólnoty Krwi Chrystusa jest Grupa Krwi Chrystusa.
1) Istnieją dwa rodzaje grup:
2) Grupy misyjne – z rozważaniem Słowa Bożego, życiem „Słowem Życia”, wymianą
doświadczeń oraz działaniem apostolskim;
a) Grupy modlitewne — z rozważaniem Słowa Bożego, życiem „Słowem Życia” i
wymianą doświadczeń.
3) Grupa powinna liczyć do 7 osób, jeżeli liczba osób jest większa, należy
grupę podzielić na dwie.
4) Każdy uczestnik grupy powinien troszczyć się o nowe powołania do WKC,
poprzez zapraszanie nowych osób do udziału w spotkaniach w grupie.
3. Przynależność
indywidualna obejmuje:
1) Członków, którzy ze względu na wiek, stan zdrowia, czy brak grupy nie mogą
uczestniczyć w spotkaniach grupy, ale pragną
duchowej łączności z nią.
2) Zapisanych dotychczas indywidualnie do WKC, którzy żyją w łączności duchowej
ze Wspólnotą oraz:a) propagują w swoim otoczeniu modlitwy do Krwi Chrystusa;
b) tworzą „róże” Koronki do Krwi Chrystusa;
c) uczestniczą w spotkaniach otwartych dla wszystkich;
d) korzystają z dóbr duchowych (np. odpusty) Wspólnoty Krwi Chrystusa.
3) Nowo przyjętych do WKC w sytuacji wyjątkowej.
4) Członków innych rodzin zakonnych, bądź osób duchowo związanych z nimi,
którzy wyrazili pragnienie życia w duchowej łączności ze Wspólnotą Krwi
Chrystusa.
4.
Czciciele Krwi Chrystusa, nie będący członkami
Wspólnoty Krwi Chrystusa (sympatycy), są
zaproszeni do udziału w spotkaniach WKC otwartych dla wszystkich oraz w
skupieniach i rekolekcjach w duchowości Krwi Chrystusa dla wszystkich.
Sympatycy nie mogą prowadzić żadnych działań w imieniu Wspólnoty.
5. Członkowie,
a zwłaszcza animatorzy, są wezwani do
wierności Charyzmatowi Wspólnoty Krwi Chrystusa.
§ 6
Podstawowe zasady rozpoczęcia działalności WKC w parafii
1.
Wspólnota Krwi Chrystusa stawia na pierwszym
miejscu zgodę i współpracę z odpowiedzialnymi
Kościoła na wszystkich szczeblach.
2.
Rozpoczęcie działalności WKC w parafii,
organizowanie spotkań, adoracji Najświętszego Sakramentu, tworzenie Grup i
wszelkie działania w imieniu Wspólnoty na terenie parafii mogą odbywać się w
porozumieniu i za zgodą Księdza Proboszcza.
3.
Dopóki nie powstaną struktury WKC w parafii,
inicjator najpierw znajduje chętnych do stworzenia grupy, staje się osobą pierwszego kontaktu.
4.
Nawiązuje kontakt z animatorami diecezjalnymi,
Radą Podregionu, bądź Radą Krajową poprzez udział w skupieniach dla
wszystkich i rozmowy indywidualne.
5.
Dopóki nie ma zgody Księdza Proboszcza na
stworzenie Grupy WKC osoby zapisane do Wspólnoty podlegają indywidualnej
przynależności lub mogą uczestniczyć w Grupie w innej parafii.
6.
Kontakt inicjatorów
Grupy WKC w parafii z odpowiedzialnymi Wspólnoty jest konieczny do poznania
oraz pogłębienia natury i duchowości Wspólnoty.
7. Animatorzy
diecezjalni pomagają stworzyć struktury WKC i proszą Księdza Proboszcza o
ustanowienie Księdza Opiekuna dla nowo powstającej Wspólnoty w parafii.
§ 7
Przyjmowanie nowych członków do Wspólnoty Krwi Chrystusa
1.
Osoby zainteresowane wstąpieniem do Wspólnoty są
kierowane do animatora parafialnego lub diecezjalnego.
2.
Animator grupy, w której spotkaniach uczestniczy
kandydat, przekazuje opinię o kandydacie animatorowi diecezjalnemu w osobistej
rozmowie.
3.
Animator diecezjalny odpowiedzialny jest za
dopełnienie formalności związanych ze wstąpieniem kandydata do WKC, tzn. za
pisemne zgłoszenie do Rady Podregionu, aby wpisać nowego członka do kartoteki
Podregionu.
4.
Po odbyciu formacji wstępnej kandydat
uczestniczy w skupieniu lub rekolekcjach w Domu Misyjnym, w czasie których
wstępuje do WKC. Przyjęcie kandydata do WKC może wyjątkowo odbyć się również w
czasie skupienia w parafii, w obecności Moderatora Podregionu lub innego
Misjonarza Krwi Chrystusa delegowanego przez Moderatora Podregionu.
5.
Podczas Mszy św. lub nabożeństwa kandydat
odczytuje przygotowany przez siebie „List do Pana Jezusa” zawierający w sobie
trzy elementy: „ dziękuję za…”, „przepraszam…”, „proszę…”
oraz prośbę o przyjęcie do Wspólnoty Krwi Chrystusa.
6.
Moderator WKC lub delegowany Misjonarz Krwi
Chrystusa sprawujący Mszę świętą, albo nabożeństwo przyjmuje prośbę kandydata,
przekazując w zamian znak Wspólnoty oraz dokument stwierdzający przynależność
do WKC.
7. W
sytuacji wyjątkowej (np. obłożnej choroby kandydata) Misjonarz Krwi Chrystusa
na prośbę zainteresowanego wstąpieniem dokonuje przyjęcia go do WKC
indywidualnie lub przez upoważnionego do reprezentowania go animatora czy
Księdza Opiekuna Grupy WKC. Animator diecezjalny może reprezentować osobę
chorą i prosić o przyjęcie do WKC w jej imieniu.
Rozdział V
Animatorzy Wspólnoty Krwi Chrystusa
§ 8
Zadania i posługi animatorów
1.
Na każdym szczeblu struktury organizacyjnej
Wspólnoty Krwi Chrystusa odpowiedzialni we Wspólnocie animatorzy tworzą Rady WKC. Na szczeblu krajowym i
podregionu – wraz z Moderatorami WKC (Misjonarzami CPPS).
2.
W skład Rady Parafialnej, Diecezjalnej,
Podregionu i Krajowej Wspólnoty Krwi Chrystusa wchodzi dwoje animatorów, którzy
dbają o zgodę i dobrą wzajemną współpracę.
3.
W Radzie na każdym szczeblu jeden z animatorów
zajmuje się m.in. sekretariatem, prowadząc kartotekę, a drugi — ekonomią.
Jeżeli zachodzi potrzeba, można powołać sekretarza lub/i skarbnika spoza Rady.
4.
Ewidencja członków (kartoteki) prowadzona jest w
formie pisemnej i elektronicznej. Sekretarz Rady dba o przekazywanie na bieżąco
danych o zmarłych i nowo przyjętych członkach WKC do Rady wyższego szczebla.
5.
Wskazane jest powołanie kronikarza i prowadzenie
kroniki WKC w parafii i diecezji. Kronikarzem nie musi być animator, ale on dba
o dostarczanie materiałów i wiadomości do zapisania w kronice i na stronie
internetowej.
6.
Aby zbudować jedność we Wspólnocie członkowie
zobowiązani są do wzajemnych kontaktów i współpracy z animatorami, uzgadniając
wspólnie wszelkie inicjatywy organizowane w imieniu WKC na terenie parafii czy
diecezji.
7. Uczestnictwo
w skupieniach i rekolekcjach członkowie zgłaszają
poprzez animatorów parafialnych lub bezpośrednio animatorom
diecezjalnym, którzy odpowiadają za kontakt z Domem Misyjnym, chyba że
organizatorzy zalecili inną/bezpośrednią formę zgłoszeń na rekolekcje.
§9
Odpowiedzialność za formację
członków
1.
Animator jest pomostem między Moderatorem WKC, a
członkami Wspólnoty oraz pomiędzy Parafią a członkami Wspólnoty Krwi Chrystusa.
2. Animator
każdego szczebla dba o rozwój Wspólnoty:
1)Troszczy się o formację członków, poprzez prowadzenie
spotkań i przekazywanie tematów formacyjnych.
2)Odwiedza grupy w parafii czy diecezji.
3)Zachęca do udziału w skupieniach i rekolekcjach.
4) Zachęca członków, którzy nie należą do grupy, aby
decydowali się na czynne uczestnictwo w życiu WKC, tj. udział w spotkaniach w
grupie.
3.
Animator, dbając o formację innych, spełnia też
ważną służbę przez przykład swojego życia.
4.
Ze względów formacyjnych animator diecezjalny
może tworzyć grupy między parafialne (składające się z osób różnych parafii).
5.
Animator każdego szczebla zobowiązany jest do
uczestnictwa w spotkaniach formacyjnych organizowanych przez Radę Podregionu
WKC (SRP26).
6.
Każdy animator dba o łączność z członkami grup,
którzy z racji wieku czy choroby nie mogą uczestniczyć w cotygodniowych
spotkaniach grupy, odwiedzając ich lub organizując odwiedziny przez innych
członków grup — z okazji świąt, imienin, jubileuszy czy zwyczajnie, aby
razem się pomodlić, porozmawiać, przekazać wyrazy pamięci.
7.
Animatorzy szczególnie diecezjalni i podregionów
we współpracy z Moderatorami WKC, poprzedzając modlitwą, rozeznają i zabiegają
o rozszerzanie WKC w parafiach, gdzie jest jej brak.
8. Animatorzy,
szczególnie diecezjalni, pomagają osobom pierwszego kontaktu w tworzeniu Grupy
WKC w nowym miejscu przez wsparcie i organizację wszelkiego rodzaju spotkań.
§10
Kadencja
animatorów
1.
Okres kadencji animatorów trwa 3 lata.
2.
W roku wyborczym,
wiosną, odbywają się wybory animatorów
krajowych, w podregionach i diecezjach zmian dokonuje się jesienią — na
początku roku formacyjnego, a w parafiach — do końca roku kalendarzowego.
3.
W przypadku powstania wakatu w Radzie, wyboru
animatorów krajowych dokonuje się na najbliższym Zebraniu, natomiast animatorów
podregionu, diecezjalnych i parafialnych uzupełnia się przez nominację w miarę
możliwości w bieżącym roku.
4. Dla
zachowania kadencyjności zaleca się animatorom, troskę o to, aby mieć swoich
następców.
§11
Wybory animatorów krajowych
1.
Kandydatami na Animatorów Krajowych są:
a) z urzędu animatorzy mający
uprawnienia do udziału w Zebraniu Krajowym WKC: krajowi, podregionów i
diecezjalni;
b) kandydaci z Podregionów: osoby spoza
grona aktualnych animatorów, wybrani i nominowani przez Radę Podregionu i
Animatorów Diecezjalnych (biorą udział w Zebraniu jako goście).
2. Procedura wprowadzenia w urząd
Animatorów Krajowych WKC:
a). Przewodniczący dziękuje
ustępującym Animatorom Krajowym i zaprasza nowo wybranych Animatorów Krajowych
do stołu prezydialnego,
b).po dokonaniu wyboru
Przewodniczący Zebrania pyta każdego z wybranych animatorów o zgodę na
przyjęcie funkcji,
c). Przewodniczący
wprowadza w urząd nowo wybranych Animatorów
Krajowych poprzez udzielenie
im błogosławieństwa i przekazanie
obrazu Matki i Królowej
Przenajdroższej Krwi oraz krzyża.
§12
Ustanawianie
animatorów podregionu, diecezji i parafii
1.
Animatorzy Podregionu są mianowani zazwyczaj
spośród animatorów diecezjalnych przez Moderatora Podregionu.
2.
Animatorzy Diecezjalni są mianowani zazwyczaj
spośród animatorów parafialnych przez Radę Podregionu.
3.
Animatorzy parafialni mogą być ustanawiani
przez:
1)mianowanie przez animatorów diecezjalnych i zatwierdzenie przez Radę
Podregionu WKC
2) wybory przez członków parafialnej WKC w obecności animatora diecezjalnego i
zatwierdzenie tego wyboru przez Radę Podregionu
3) mianowanie przez Moderatora Podregionu.
4.
Niedopuszczalna jest sytuacja, gdy ktoś sam
„mianuje się” animatorem WKC w parafii i prowadzi grupę,
adoracje czy inne spotkania według własnych pomysłów, nie nawiązując kontaktów
z Radą Diecezjalną lub Radą Podregionu.
5. Osoba Pierwszego Kontaktu.
1) Dopuszcza się, aby w miejscu, gdzie nie było Wspólnoty, w nowopowstającej
Grupie WKC, była wskazana osoba, zatwierdzona przez Moderatora Podregionu,
odpowiedzialna za kontakt z Radą Diecezjalną WKC i Radą Podregionu – tzw. Osoba Pierwszego Kontaktu.
2) Zadania osoby pierwszego
kontaktu są zbieżne z zadaniami animatora grupy.
3) Spełnia je do czasu powstania struktur WKC w parafii.
4) Za formację osoby pierwszego kontaktu odpowiada Rada
Diecezjalna.
5) Formacja osoby pierwszego kontaktu zaczyna się niezwłocznie po jej wyborze i
przebiega według zasad stosowanych dla kandydatów do Wspólnoty.
Rozdział
VI
Formacja w
WKC
§13
Główne tematy formacyjne
1.
Formacja w WKC dzieli się na początkową i
ciągłą. Według charyzmatu WKC formacja powinna zawierać treści formacji
ludzkiej, duchowej, wspólnotowej i apostolskiej ujęte w „Programie Formacyjnym
WKC”.
2.
Główny temat na
dany rok formacyjny jest ustalany przez Radę Krajową z Radami Podregionów.
3. Temat
składa się z tematów szczegółowych, przeznaczonych na każdy miesiąc roku
formacyjnego, a za opracowanie tematów odpowiada Rada Krajowa z Radami
Podregionów.
§14
Etapy formacji
1. Formacja wstępna kandydatów
1) Formacja wstępna kandydata do WKC jest to okres, w którym
kandydat poznaje i nabywa podstawową wiedzę o naturze i duchowości Wspólnoty.
2) Kandydat jest zaproszony i wprowadzony w parafii do Grupy Krwi Chrystusa,
gdzie uczestniczy w cotygodniowych spotkaniach z rozważaniem Pisma Świętego.
Kandydat powinien być otoczony opieką i wsparciem przez osobę, która wprowadza
go do WKC lub przez animatora grupy.
3) Kandydat poznaje bliżej duchowość Krwi Chrystusa, o ile to możliwe również
poprzez:
a) uczestnictwo w spotkaniach WKC w parafii;
b) udział w skupieniach;
c) przyjazd do Domu Misyjnego;
d) uczestnictwo w odpustach, czuwaniu nocnym;
e) poznanie i czytanie literatury wydawnictwa Misjonarzy Krwi Chrystusa.
4) Animator diecezjalny jest odpowiedzialny za formację kandydatów, tj.:
a) organizuje spotkania z kandydatami;
b) przekazuje im podstawowe tematy formacyjne, zapoznaje ich z naturą i
duchowością WKC;
c) zgłasza do Rady Podregionu gotowość kandydata do wstąpienia, ustalając
termin i miejsce tego wstąpienia.
5) Kandydat powinien zakończyć formację podstawową i zadeklarować wstąpienie do
WKC w ciągu jednego roku. Nie może przedłużać
czasu przygotowań w nieskończoność i uczestniczyć w spotkaniach grupy jako
sympatyk.
2.Formacja ciągła (stała)
1) Każdy członek Wspólnoty dba
indywidualnie o stałą formację osobistą i
rozwój duchowy.
2) Formację w duchowości Krwi Chrystusa członkowie otrzymują odbywając:
a) spotkania wyznaczone Statutem w grupie, w parafii czy
diecezji;
b) dni skupienia dla wszystkich;
c) dni skupienia dla animatorów;
d) rekolekcje w duchowości Krwi Chrystusa.
7) Dni skupienia i rekolekcje odbywają się zazwyczaj w
Domu Misyjnym Podregionu, mogą być również organizowane przez WKC w parafii z
udziałem Moderatora Podregionu.
8) Animatorzy diecezjalni i podregionów odbywają obowiązkowo raz w roku rekolekcje organizowane dla nich przez
Radę Krajową WKC lub w wyjątkowych sytuacjach — inne rekolekcje w dowolnym
terminie.
9) Animatorzy podregionu, diecezjalni i parafialni zobowiązani są uczestniczyć
w skupieniach w Domu Misyjnym Podregionu.
10) Po rozpoznaniu potrzeb, Rady Podregionów mogą organizować warsztaty lub
kursy tematyczne dla animatorów i członków WKC.
11) Osoby obłożnie chore czy w podeszłym wieku, poprzez ofiarę modlitwy cierpienia, mają szczególny
udział w misji Wspólnoty Krwi Chrystusa i Zgromadzenia Misjonarzy Krwi
Chrystusa.
§ 15
Metody formacji członków we Wspólnocie Krwi
Chrystusa
1.
Animatorzy diecezjalni uczestnicząc w
spotkaniach formacyjnych dla animatorów w Domu Misyjnym Podregionu, zapoznają
się szczegółowo z tematem formacyjnym.
2.
Temat formacyjny animatorzy diecezjalni przekazują animatorom parafialnym na spotkaniu diecezjalnym, a ci z kolei,
na miesięcznym spotkaniu w parafii przekazują
go pozostałym członkom Wspólnoty.
3.
Temat formacyjny powinien być
przekazywany z podkreśleniem ważnych treści, w formie prelekcji. Można
uatrakcyjniać formy i sposoby przekazywania tematu formacyjnego, np. przy
pomocy środków audiowizualnych.
4.
Temat formacyjny może być przekazywany przez
kilka osób – każdy przekazuje część przygotowaną uprzednio przez siebie.
5. Każdy
uczestnik spotkania może odnieść się do treści tematu formacyjnego. Animator
może zainicjować dyskusję na omawiany temat, odnoszącą się do realizacji
omawianych treści w życiu codziennym — jeżeli takich pytań nie ma w temacie
formacyjnym.
§ 16
Obowiązki członków Wspólnoty Krwi Chrystusa
1. Podstawowe obowiązki członka WKC:
!) Zapoznanie się ze Statutem oraz Regulaminem Wspólnoty
Krwi .Chrystusa Regionu Polskiego i przestrzeganie zawartych w nich przepisów
2) Rzetelne i efektywne wykonywanie swoich obowiązków.
3) Przestrzeganie systematyczności uczestniczenia w spotkaniach Wspólnoty.
4) Dochowanie tajemnicy dotyczącej wysłuchanych świadectw podczas spotkania w
grupie.
5) Dbanie o własny rozwój duchowy oraz szerzenie duchowości Krwi Chrystusa.
Zalecane jest m.in. : odmówienie przynajmniej jednej modlitwy do Krwi Chrystusa
i codzienne osobiste rozważanie Pisma Świętego.
6) Dbanie o właściwe relacje we Wspólnocie, a także w otoczeniu poza nią.
7) .Członkowie pomagają sobie wzajemnie przez dobra duchowe i materialne.
2. Podstawową wartością życia we Wspólnocie jest przede
wszystkim wzajemne wsparcie.
3. Wzajemna pomoc wewnątrz Grupy WKC jest najlepszym
fundamentem do niesienia pomocy potrzebującym poza Grupą.
§ 17
Formy
zaangażowania we Wspólnocie Krwi Chrystusa
1.Każdy członek WKC, rozeznając swoje osobiste dary i
talenty, może zaangażować się
w następujące diakonie:
1) Diakonia modlitwy.
2) Diakonia liturgiczna.
3) Diakonia muzyczna.
4) Diakonia ewangelizacyjna.
5) Diakonia „Szkoła animatora”.
6) Diakonia współpracy z młodzieżą.
7) Diakonia promocji WKC.
2. Zadania Diakonii …..
Rozdział
VII
Spotkania modlitewne i formacyjne
we Wspólnocie Krwi Chrystusa
§ 18
Miesięczne
spotkanie formacyjne w diecezji
1.
Spotkanie formacyjne w
diecezji dla animatorów parafialnych i osób pierwszego kontaktu,
organizowane jest raz w miesiącu (poza
miesiącami wakacyjnymi, co nie jest obligatoryjne).
2.
Spotkania formacyjne w diecezji powinny odbywać
się w uzgodnionym wspólnie miejscu i terminie.
3.
W sytuacji, gdy animator parafialny nie może
uczestniczyć w spotkaniu diecezjalnym, winien wyznaczyć w zastępstwie animatora
grupy lub innego członka WKC do udziału w spotkaniu.
4.
Odpowiedzialni za organizację i prowadzenie
spotkania są animatorzy diecezjalni.
5. Główne
elementy spotkania diecezjalnego:
1) Msza Święta lub adoracja Najświętszego Sakramentu.
2) Modlitwa na rozpoczęcie.
3) Przekazanie tematu formacyjnego.
4) Możliwość dzielenia się świadectwami i doświadczeniami.
5) Sprawy organizacyjne, ekonomiczne.
6) Agapa braterska.
7) Planowanie i koordynacja apostolstwa w diecezji, w parafiach.
8) Modlitwa na zakończenie.
§ 19
Miesięczne spotkanie dla wszystkich członków w parafii
1.
Miesięczne spotkania parafialne
dla wszystkich odbywają się raz w miesiącu,
w stałym terminie i miejscu.
2.
W spotkaniu w parafii biorą udział wszyscy
członkowie parafialnej WKC oraz kandydaci.
3.
W spotkaniu mogą brać udział osoby zaproszone,
nie będące członkami WKC lecz zainteresowane duchowością i działalnością
Wspólnoty Krwi Chrystusa.
4.
Comiesięczne spotkania parafialne odbywają się z
udziałem Księdza Opiekuna WKC w parafii, jeśli taki jest ustanowiony.
5.
Za organizację i prowadzenie spotkania
odpowiedzialni są animatorzy parafialni.
Animatorzy grup są zobowiązani do uczestnictwa w spotkaniu.
6. Elementy
spotkania jak w spotkaniu diecezjalnym dostosowuje się do warunków i możliwości
w parafii.
§ 20
Tygodniowe spotkanie w grupie
1.
Cotygodniowe spotkanie w Grupie Krwi Chrystusa może odbywać się w sali
parafialnej lub w domu jednego z członków grupy, w ustalonym wspólnie dniu i
godzinie. Czasu trwania spotkania — ok. 1,5 godziny – nie należy zbytnio przedłużać.
2.
Spotkanie w grupie prowadzi animator grupy, lub osoba wyznaczona przez niego.
3. Według
tradycji WKC na początku spotkania grupy jest wymiana doświadczeń, następnie
rozważanie Słowa Bożego. Kolejność może być zmieniona.
§ 21
Elementy
spotkania w grupie
Część I — Modlitwa na rozpoczęcie
spotkania.
1.
Warunkiem szczerej, owocnej i miłej Bogu
modlitwy jest wcześniejsze wzajemne pojednanie, wyciszenie, nastawienie serca
na spotkanie z Jego Słowem.
2. Prowadzący
odmawia modlitwę lub intonuje pieśń do Ducha Świętego. Każdy z uczestników, w
ciszy swojego serca otwiera się na Jego działanie.
Część II - Wymiana doświadczeń.
1.
Praktyka „Słowa Życia”
pozwala z jednej strony widzieć rzeczywistość „oczami Jezusa” a z drugiej
dostrzegać moc Słowa Bożego w naszym życiu.
2.
Jeżeli poprzez „Słowo Życia” wybierane na
cotygodniowym spotkaniu Grupy WKC, uczestnicy chcą, aby Bóg działał w ich życiu
i dostrzegają Jego działanie, to z radością dzielą się tym doświadczeniem z
innymi.
3.
Każdy uczestnik spotkania ma możliwość dać osobiste
świadectwo jak „Słowo Życia” wpłynęło na jego życie w
ostatnim czasie.
4.
Samo doświadczenie powinno być zwięzłą
wypowiedzią oraz zawierać trzy elementy:
1) problem – sytuacja/zdarzenie
2) pomoc Boża przez moc Słowa Życia/doświadczenie Bożej interwencji
3) owoc – skutek Bożego działania w nas/doświadczenie przemiany wewnętrznej
5.
Dzielenie się doświadczeniem nie może być tylko
sprawozdaniem jak minął tydzień, ale dostrzeżeniem Bożej interwencji i pomocy w
swoim życiu.
6.
Świadectwo nie musi zawsze dotyczyć wielkich
spraw, ale także małych, codziennych, z jakich składa się nasze życie.
7.
Życie „Słowem Życia” uczy i uwrażliwia nas na
obecność Boga blisko nas, na Jego prowadzenie i opiekę.
8. Na
zakończenie swojego doświadczenia zazwyczaj mówimy: „Błogosławiona
Krew Jezusowa!”
Część III — Rozważanie Słowa Bożego
1.
Modlitwa przed rozważaniem Słowa Bożego.
2.
Modlitwę lub pieśń do Ducha Świętego oraz
odczytanie fragmentu Ewangelii wykonuje się w postawie godnej — stojącej lub
siedzącej
3.
Jeden z uczestników głośno odczytuje wcześniej
wybrany fragment Pisma Świętego, zazwyczaj Ewangelii (można I lub II czytanie)
z najbliższej niedzieli. Pozostali w tym czasie nie patrząc w tekst wsłuchują
się w treść Słowa Bożego..
4.
Wszyscy w chwili ciszy (bez pośpiechu) poszukują
odpowiedzi na zadane w sercu pytanie: „Co Pan Bóg mówi
dziś do mnie osobiście przez rozważany tekst?” Poszukiwanie jest też
próbą odpowiedzi na pytania: „Na co powinienem w swoim
życiu dzisiaj zwrócić uwagę?”; „Co powinienem w swym
życiu zmienić, o co prosić, za co przepraszać, za co dziękować?” W
tym czasie istnieje możliwość indywidualnego, cichego przeczytania rozważanego
fragmentu.
5. Dzielenie
się osobistym odbiorem Słowa Bożego.
1) Znakiem gotowości do dzielenia jest zamknięte Pismo św.
2) Prowadzący dyskretnie sprawdza gotowość uczestników spotkania i daje znak do
rozpoczęcia wymiany.
3) Dzielenie odbywa się w spontanicznej kolejności i rozpoczęte zostaje
przytoczeniem treści najmocniej przeżytego zdania/słowa.
4) Wypowiedź ma być jednorazowa, zwięzła, sformułowana zrozumiale, bez
komentarzy i odniesień do treści wypowiadanych przez pozostałe osoby.
5) W czasie wypowiedzi innej osoby nie komentujemy jej treści.
6) Dzielenie się odbiorem Słowa Bożego nie powinno być wypowiadane w formie
modlitwy lecz w formie informacji dla innych (np. Słowo
Boże/ dany fragment dziś do mnie mówi…).
7) Wypowiedzi dokonuje się w pierwszej osobie liczby pojedynczej – „ja”.
8) Nie komentujemy, jaka nauka wypływa ze Słowa Bożego dla innych, ale mówimy w
odniesieniu do siebie. Nie głosimy „kazań”.
9) Na zakończenie wypowiedzi zazwyczaj mówimy „Dziękuję”.
Część IV — Modlitwa spontaniczna
1.
Krótkie aktualne modlitwy, wynikające z rozważanego Słowa Bożego dotyczące
poszczególnych osób — uczestników spotkania, Wspólnoty, Kościoła, Ojczyzny (uwielbienie, dziękczynienie, przeproszenie, prośby)
wypowiadane w atmosferze wolności i dowolnej kolejności.
2.
Każdy z uczestników spotkania ma szansę
wypowiedzenia swojej modlitwy.
3. Zakończenia
tej części spotkania dokonuje prowadzący wezwaniem: „Chwała Ojcu…”
Część V — Wybór „Słowa Życia”.
1.
Każdy może zaproponować „Słowo Życia” z
rozważanego tekstu. Może to być całe zdanie, fragment zdania, czy też jedno
słowo.
2.
Warto wspólnie zastanowić się jak można
żyć tym Słowem, do czego Ono nas zachęca, wzywa, co nam wskazuje, czego od nas
wymaga, o czym zapewnia i co nam obiecuje; aby nie było to tylko „ładne hasło”
na nadchodzący tydzień.
3.
„Słowo Życia” jest duchową, osobistą pomocą w
różnych życiowych sytuacjach, duchowym węzłem łączącym grupę poza spotkaniem i
siłą w apostolstwie.
4. Ostateczną
decyzję o wyborze „Słowa Życia” podejmuje animator.
Część VI — Modlitwa na zakończenie
spotkania.
1.
Modlitwą na zakończenie może być modlitwa do
Ducha Świętego „Po czytaniu Pisma Świętego” lub
modlitwa własna prowadzącego, odnosząca się do przebiegu całego spotkania i do
wybranego „Słowa Życia”.
2.
Jedna lub więcej z modlitw do Krwi Chrystusa.
3. Spotkanie
kończymy zazwyczaj modlitwą:
<-->
