Temat IX Dziękczynienie za Rodzinę Krwi Chrystusa

Temat IX formacyjny WKC 2014/15:

Dziękczynienie za Rodzinę Krwi Chrystusa(Wspólnotę Krwi Chrystusa, Zgromadzenie Misjonarzy Krwi Chrystusa Inne Zgromadzenia…).

Skróty:

WKC - Wspólnota Krwi Chrystusa

CPPS - Zgromadzenie Misjonarzy Krwi Chrystusa

ASC - Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa

MSC - SiostryMisjonarki Krwi Chrystusa

I.                   Zarys historyczny WKC, CPPS, ASC, MSC innych Zgromadzeniach Krwi Chrystusa na świecie.

Patrząc od strony historycznej Wspólnota Krwi Chrystusa powstała pod nazwą Pobożnego Bractwa Przenajdroższej Krwi Chrystusa przy Kościele św. Mikołaja w Więzieniu (san Nicola In Carcere) w Rzymie ósmego grudnia1808 roku. Duchową inspiracją powstania tej Wspólnoty była obecność od 1708 roku w tym kościele relikwii świętej Krwi Pańskiej, którą przekazała na to miejsce rodzina Savellich. Członkowie tego Bractwa pod przewodnictwem duchownych księdza rektora tego kościoła Franciszka Albertiniego nie tylko mieli nabożeństwo do Przenajdroższej Krwi, ale także pełnili dzieła miłosierdzia względem biednych.

To Bractwo Przenajdroższej Krwi, kiedy zostało wyniesione do godności Arcybractwa przyczyniło się istotnie do powstania Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa(CPPS) piętnastego sierpnia 1815 roku. Dało ono przede wszystkim duchowość Krwi Chrystusa i przez naszego Założyciela św. Kaspra del Bufalo zgromadziło wokół niej tzw. Pracowników Ewangelicznych (księży diecezjalnych ks. Gaetano Bonaniego). Ci kapłani pragnęli wspólnie wyruszyć na misje ludowe i przez nie odnowić ówczesny Kościół włoski.

To co łączy WKC ze Zgromadzeniem Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa, to wspólna duchowość i fakt, że nasi Założyciele, spotkali się w rodzinnej parafii św. Marii de Mattias w Vallecorsa we Włoszech podczas misji ludowej, którą prowadził ks. Kasper del Bufalo w 1822 roku. Wtedy to w młodej Marii de Mattias rodzi się powołanie pójścia za Chrystusem pod sztandarem Boskiej Krwi. Dojrzewając to powołanie pod okiem doświadczonego kierownika duchowego ks. Giovanniego Merliniego CPPS doprowadziło do założenia w Acuto Zgromadzenia Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa czwartego lutego 1834 roku. Obecnie CPPS i ASC to osobne Zgromadzenia działające w Kościele współpracujące ze sobą w wielu krajach świata na różnych płaszczyznach, min. w apostolstwie, czy w prowadzeniu WKC.

Misjonarki Krwi Chrystusa powstały na gruncie polskim czternastego września 1987 roku w Częstochowie w Domu św. Kaspra Misjonarzy Krwi Chrystusa. Ich Założycielem był ówczesny misjonarz CPPS ks. Winfried Wermter, który przeszczepił także Misjonarzy Krwi Chrystusa z Prowincji Niemieckiej do Polski. Patronem MSC jest nasz Założyciel św. Kasper del Bufalo, jak też św. Franciszek Ksawery, św. Maria de Mattias . Do 2003 roku łączyła nas bardzo ścisła współpraca w Domach Misyjnych i apostolstwie na zewnątrz, także w kwestii prowadzenia WKC. Niektóre z sióstr Misjonarek Krwi Chrystusa odkryły swoje powołanie przez WKC.

II.                Charyzmat i duchowość CPPS i WKC

Pojęcia charyzmatu i duchowości zostały opracowane dokładnie w oddzielnej katechezie. Obecnie przypominamy najważniejsze rzeczy. Charyzmat jest darem Boga, który najczęściej osoba obdarowana, lub wspólnoty nie otrzymują dla siebie, ale w służbie dla innych. Duchowość, to droga jaką mają przejść osoby, lub wspólnoty charyzmatyczne, aby osiągnąć cel swojego powołania chrześcijańskiego  jakim jest świętość. Wspólnym szczególnym  darem, charyzmatem jaki otrzymali CPPS i WKC to dar Sakramentu Chrztu św. i dar Chrystusowego Odkupienia we Krwi Chrystusa.

Jednak CPPS (Misjonarze Krwi Chrystusa) otrzymali oprócz tego Sakramentu i daru Krwi Chrystusa jeszcze inne dary. Do ich  Zgromadzenia należą nie tylko bracia , ale i kapłani, a więc jest też dar Sakramentu Kapłaństwa, a co za nim idzie dar Eucharystii i sakramentu Pojednania. WKC spotyka się na rozważanie Słowa Bożego i żyje Nim (Słowem Życia) mocniej w szczególnych chwilach osobistych i we Wspólnocie. Natomiast CPPS żyje na stałe we wspólnocie, jak również przede wszystkim prowadzi apostolstwo i głosi Słowo Boże w tajemnicy Krwi Chrystusa. 

      Tym co jest wspólnym akcentem duchowości WKC i CPPS, to jest wyczulenie na wołanie Krwi Chrystusa, czyli na ludzi potrzebujących, co można by nazwać językiem papieża Franciszka, pójściem na peryferie społeczne, aby tam widzieć Jezusa w ubogich, aby głosić im pojednanie przez Krew Chrystusa.

III.             Dziękczynienie za Założycieli i Patronów WKC

            Należy tu wspomnieć o: św. Kasprze del Bufalo, biskupie Franciszku Albertinim, Św. Franciszku Ksawerym, św. Marii de Mattias, św. Katarzynie ze Sieny.

Mówiąc o św. Kasprze del Bufalo nazwiemy go Założycielem, choć on sam tak się nie chciał nazywać. To On już po śmierci Bp Franciszka Albertiniego wdrożył w życie jego inspiracje. Dziękujemy Bogu za św. Kaspra, który zajął się odnową moralną ludu i formacją duchowieństwa w swoich czasach, który przez swoją pracę misjonarską i swoich misjonarzy opanował plagę bandytyzmu na całym Półwyspie Apenińskim. Dziękujemy za biskupa Franciszka Albertiniego twórcy różańca do Krwi Chrystusa i Współzałożyciela naszego Zgromadzenia, który rozmiłował naszego Założyciela w Najdroższej Krwi Jezusa.

            Dziękujemy za św. Franciszka Ksawerego, którego patronem ustanowił św. Kasper, za jego wielką odwagę i gorliwość misyjną w Bolonii, w Indiach, w Japonii i za jego cudowną interwencję, która uchroniła wzrok Kaspra del Bufalo przed ślepotą.

            Dziękujemy za patronkę św. Marię de Mattias, za jej miłość do Jezusa, Baranka Bożego, który ofiarował swoje życie za zbawienie świata. Za jej poświecenie się dla katechizacji dziewcząt, kobiet i młodzieży. Za jej życie, które było pragnieniem „sprawiania przyjemności Bogu” i pomocy „drogiemu bliźniemu”.

            Dziękując za św. Katarzynę ze Sieny naszą patronkę, dziękujemy za jej miłość do Jezusa Ukrzyżowanego, który nas Krwią swoją odkupił, za jej miłość do biednych i trędowatych, za jej wzór życia i siłę ducha w formacji  osób świeckich w czasach średniowiecza. Dziękujemy za jej miłość do Kościoła widoczną w szacunku do papieża, biskupów i kapłanów, za jej zatroskanie o jedność Kościoła.

IV.             Praca w grupach(zadanie) -napisanie modlitwy dziękczynnej za Rodzinę Krwi Chrystusa i pomodlenie się nią np. przed Najświętszym Sakramentem indywidualnie lub wspólnie.

Ks. B. Witkowski cpps, H. Połujańska WKC, B. Błaszczyk WKC

                                                                                                                                          amDg !

Bibliografia:

     Papasogli G., Święty Kapłan. Kasper del Bufalo w służbie odnowy Kościoła, Kraków 1987.

De Santa Cruz A., Św. Kasper del Bufalo w: Apostołowie Krwi Chrystusa, Opole 1984.

Hummeler H., Kasper del Bufalo. Założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Przenajdroższej, Rzym 1980.

     Pallotti, W., Kasper del Bufalo jakim go znałem, Warszawa 1993.

Spineli M., Życie Kaspra del Bufalo, Bez odwracania się wstecz, Wroclaw 1999.

Contegiacomo L., Życie, osobowość i świętość Kaspra del Bufalo w: Kasper del Bufalo, Życie, czasy, osobowość, charyzmat, Częstochowa 1999, s. 43-88.

Merlini G., Życie Marii de Mattias, Rzym-Wrocław 1990.

Listy Błogosławionej Marii de Mattias Założycielki Adoratorek Przenajdroższej Krwi Pana Naszego Jezusa Chrystusa, t. I Wrocław 1990.

Listy Błogosławionej Marii de Mattias Założycielki Adoratorek Przenajdroższej Krwi Pana Naszego Jezusa Chrystusa, t. I Wrocław 1993.

Wermter W., Powstanie i etapy rozwoju Wspólnoty Krwi Chrystusa: Bóg-Wspólnota – Misja, Częstochowa 1995 s. 217-229.

Wolański P., Historia przeszczepienia i rozwoju charyzmatu CPPS w Polsce w: Misjonarze Krwi Chrystusa w Polsce. Sympozjum CPPS Częstochowa, 17-18.04.1998, Częstochowa 1998, s. 30-39.