Termin oblubienica, według Słownika j. polskiego, oznacza narzeczoną lub pannę młodą. W Starym Testamencie to sformułowanie pojawia się wielokrotnie np. w Pieśni nad Pieśniami, ukazując piękną, miłosną relację między Oblubienicą, a Oblubieńcem. Słowo Oblubienica zawiera głęboką treść ukazującą relację do drugiej osoby. Może to być narzeczona w kontekście bliskiego zamążpójścia lub zaślubin:
„Rzuć okiem dokoła i zobacz: Wszyscy się zebrali, przyszli do ciebie. Na moje
życie! Wyrocznia Pana. Tak, tymi wszystkimi przystroisz się niby klejnotami i jak Oblubienica opaszesz się nimi”(Iz49,18),
„Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie
przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty” (Iz 61,10),
„Czy panna zapomni swoich klejnotów, a narzeczona swych przepasek. Mój naród jednak nie pamięta o Mnie od niezliczonych już dni” (Jr.2,32),
„I sprawię że znikną z miast judzkich i z ulic Jerozolimy głos wesela, głos radości oraz nawoływania oblubieńca i oblubienicy, bo pustynią stanie się ziemia”(Jr7,34),
„Sprawię, że ustanie wśród nich głos wesela, głos radości, głos oblubieńca i głos oblubienicy, terkot żaren i [zgaśnie] światło lampy” (Jr.25,10),
„Głos radości i głos wesela, głos oblubieńca i oblubienicy, głos tych co mówią, składając ofiary dziękczynne w domu Pańskim: Wychwalajmy Pana Zastępów, bo dobry jest Pan, bo łaska Jego na wieki. Odmienię bowiem los tego kraju jaki był przedtem- mówi Pan”(Jr 33,11),
„Zbierzcie lud, zwołajcie świętą społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci i niemowlęta! Niech wyjdzie oblubieniec ze swego pokoju” (JI 2,16),
także narzeczona, panna młoda:
„Wtedy podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego”( Mt 25.1),
„Ten kto ma oblubienicę jest oblubieńcem , a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu” (J 3,29),
„I światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już w tobie nie usłyszy: bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody.”(Ap 18,23),
„A Duch i Oblubienica mówią <<Przyjdź!>> A kto słyszy niech powie <<Przyjdź!>> I kto odczuwa pragnienie niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie” (Ap 22,17), również żona:
„I Miasto Święte- Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jako blubienica zdobna w klejnoty dla swego męża” (Ap 21,2),
„I przyszedł jeden z siedmiu Aniołów, co trzymają siedem czasz napełnionych siedmiu plagami ostatecznymi, i tak odezwał siędo mnie: <<Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka>>” (Ap 21,9)
Zatem określenie Oblubienica jest ściśle związane z instytucją narzeczeństwa i małżeństwa, oznacza wybrankę serca, którą połączyło lub w krótkim czasie połączy z ukochanym przymierze małżeńskie. Biblia również posługuje się terminem Oblubieńczości w celu ukazania prawd o wiele głębszych niż ich znaczenie literalne. To sam Bóg określa siebie Oblubieńcem, Małżonkiem w stosunku do ludu całej ziemi: „Bo małżonkiem twoim jest twój stworzyciel, któremu na imię -Pan Zastępów, Odkupicielem twoim – Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi”( Iz 54,5).
Również Jeremiasz stosuje symbolikę oblubieńczą, by wyrazić odwieczną miłość Boga do swojego ludu:
„Idź i głoś publicznie w Jerozolimie: To mówi Pan: Pamiętam wierność twej młodości, miłość twego narzeczeństwa, kiedy chodziłaś za Mną na pustyni, w ziemi, której nikt nie obsiewa” (Jr 2,2),
„Pan się mu ukaże z daleka: Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też podtrzymywałem dla ciebie łaskawość” (Jr 31,3).
Oblubienica Ducha Świętego to termin, który pojawił się przy ukazywaniu relacji Maryi do Ducha Świętego. Pojęcie to było już obecne w starożytności, częściej jednak pojawiało się w pismach teologów średniowiecza, zwłaszcza u cystersów i św. Franciszka z Asyżu. W późniejszym czasie ogromną rolę w rozpowszechnianiu tego tytułu odegrali Ludwik Grignionde Montfort, a w Polsce bł. Honorat Koźmiński (w kazaniach i pismach) i św. Maksymilian Kolbe, który twierdził,że „Maryja jest samą niepokalanością, że Duch Święty tak przenika, przebóstwia Niepokalaną, że Ta staje się jakby Jego uosobieniem, On zaś jakby wcielony w Niepokalanej. Działalność Maryi jest najdoskonalszym działaniem Ducha Świętego. Czcząc Niepokalaną czcimy w szczególny sposób Ducha Świętego”.
Równieżw swoim nauczaniu tym terminem posługiwali się ostatni papieże: Leon XIII, Pius XII, Paweł VI i Jan Paweł II, który w Encyklice Redemptoris Mater twierdzi, że Maryja przy zwiastowaniu stała się doskonałą Oblubienicą Ducha Świętego. Według papieża JP II Maryja odpowiada na zwiastowanie anielskie miłością Oblubienicy. Sformułowanie Maryja Oblubienica Ducha Świętego, oznacza przede wszystkim miłość, którą Maryja została obdarowana:„Duch Święty umiłował Cię, jako swoją mistyczną Oblubienicę”(JPII-Modlitwa na rok Maryjny 1987r). Zatem najwłaściwszym słowem na określenie relacji zachodzącej między Maryją, a Duchem Świętym jest miłość. Papież JPII wielokrotnie przemawiając do sióstr zakonnych polecał je Maryi Oblubienicy Ducha Świętego mówiąc, że ich powołaniem jest miłość, którą mają nieść szczególnie tam, gdzie jej brak.
Istnieje ścisły związek między Maryją, a Duchem Świętym, któremu Ona wszystko zawdzięcza. Duch Święty przygotował Maryję do bycia Dziewicą i Matką Bożego Syna. To Duch Święty ukształtował Maryję, można więc określić Ją jako podobną Jemu. Z Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do NMP: „Maryja jest owym <<zdrojem zapieczętowanym>>(Pnp 4,12), jest wierną Ducha Świętego Oblubienicą, do której Jemu tylko przystęp dozwolony. Maryja jest świątynią i miejscem odpoczynku Trójcy Św., gdzie Bóg króluje w sposób wspanialszy i cudowniejszy niż gdziekolwiek indziej (….). Bóg Duch Św. (….) stał się płodnym przez Maryję, którą poślubił. Z Nią i w Nieji przez Nią ukształtował On Swe arcydzieło, Boga wcielonego, i kształtuje codziennie aż do końca świata predystynowanych i członki MistycznegoCiała Chrystusowego. Toteż im bardziej znajduje On Maryję,Swą umiłowaną i nierozłączną Oblubienicę w jakiejś duszy, tym silniej i skuteczniej działa na Nią, by ukształtować w Niej Jezusa Chrystusa, a Ją w Jezusie Chrystusie”.
Według KKK 721: „Maryja, Najświętsza Matka Boga zawsze Dziewica, jest arcydziełem posłania Syna i Ducha Świętego w pełni czasu. Po raz pierwszy w zamyśle zbawienia, dzięki przygotowaniu przez Ducha Świętego, Ojciec znajduje Mieszkanie, w którym Jego Syn i Jego Duch mogą mieszkać wśród ludzi”.
KKK 722: „Duch Święty przygotował Maryję przez Swoją łaskę. Było czymś odpowiednim, aby Matka Tego, w którym mieszka całaPełnia: Bóstwo na sposób ciała (Kol 2,9) była pełna łaski. Tylko dzięki łasce została Ona poczęta bez grzechu pierworodnego jako najpokorniejsza ze stworzeń, najbardziej zdolna do przyjęcia niewymownego Daru Wszechmogącego”.
Można wnioskować, że Maryja wyróżniała się w sposób szczególny pomiędzy świętymi; była odzwierciedleniem wszelkiej świętości.
Dlatego „(…) posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida, a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł (…)rzekł: <<Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą błogosławiona jesteś między niewiastami>>.Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: <<Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca>> Na to Maryja rzekła do anioła: <<Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?>> Anioł Jej odpowiedział:<<Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym>> (ŁK 1, 26-35) (….) Na to rzekła Maryja: <<Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego.>>(….) (Łk 1, 34-38).
Papież JP II wskazuje, że „Maryja odpowiada na zwiastowanie anielskie miłością oblubienicy(…). Tylko ta doskonała oblubieńcza miłość głęboko zakorzeniona w pełnym poddaniu się Bogu w dziewictwie mogła sprawić, że Maryja w tajemnicy Wcielenia stała się Matką Bożą w sposób świadomy i wolny”(JP II - Duch Święty i Maryja - Model związku oblubieńczego między Bogiem i ludźmi s. 187-188). „Wcielenie jest najwyższym samoudzieleniem się Boga stworzeniu (…) (ks. Teofil Wilski Katolicyzm A-Z - Praca zbiorowa pod red. Ks. Zbigniewa Pawlaka). To udzielenie się Boga wMaryi sprawiło, że Maryja chce nieść światło dalej, udaje się więc z pośpiechem do Elżbiety, która poczęła w starości i była w szóstym miesiącu. „Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośno okrzyk i powiedziała:<<Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”(Łk 1,41-45).
Fragment Ewangelii, w którym Maryja spotyka się z krewną Elżbietą, jest potwierdzeniem wyjątkowej Obecności Bożej w Maryi. Obecność ta została natychmiast rozpoznana w brzmieniu Jej głosu wyrażającego pozdrowienie co sprawiło, że Elżbieta wraz z dzieciątkiem w łonie zareagowała radością. Odpowiedzią Maryi na reakcję Elżbiety było radosne uwielbienie i dziękczynienie wyrażone w Magnificat. „Wielbi dusza moja Pana(….)”(Łk 1,46-55).
PapieżBenedykt XVI wencyklice DEUS CARITAS EST mówi, że„Magnificat (..) portret Jej duszy jest w całości utkany z nici Pisma Świętego, nici Słowa Bożego. W ten sposób objawia się, że w Słowie Bożym czuje się Ona jak u siebie w domu (….) Ona mówi i myśli według Słowa Bożego; Słowo Boże staje się Jej słowem, a jej słowo rodzi się ze Słowa Bożego. Ponadto w ten sposób objawia się również, że Jej myśli pozostają w syntoniiz myślami Bożymi, że Jej wola idzie w parze z wolą Boga. Ona będąc wewnętrznie przeniknięta Słowem Bożym, może stać się Matką Słowa Wcielonego. W końcu Maryja jest kobietą która kocha(…) Jako wierząca, która w wierze myśli zgodnie z myślą Bożą i pragnie według Bożej woli, może być jedynie niewiastą, która kocha”. O tej miłości świadczą „ciche gesty”, o których mówią Ewangelie:
- z okresu dzieciństwa Jezusa,
- z okresu działalności Jezusa, kiedy to na weselu w Kanie dostrzega potrzebę małżonków i z delikatnością,w pokorze przedstawia ją Jezusowi;
gdy pozostaje w cieniu, ale obecna jest w zmaganiach Jezusa w czasie głoszenia Ewangelii, gdzie mimo tylu dokonanych cudów spotykał się z niezrozumieniem, wyśmiewaniem szyderstwami i atakami po oznajmieniu, że jest synem Bożym; w drodze krzyżoweji pod krzyżem (por. J 19,25-27); w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to Apostołowie wraz z Nią trwali jednomyślnie na modlitwie oczekując na zesłanie Ducha Świętego (por. Dz.1,14).
Podsumowanie.
Maryja Oblubienica Ducha Świętego jawi się jako wzór:
1) otwarcia się na Ducha Świętego i Jego łaski,
2) posłuszeństwa,
3) uczennicy Chrystusa,
4) życia Słowem Bożym,
5) współpracy z Duchem Świętym,
6) jedności z Duchem Świętym,
7) pokory, bo wiodła życie ukryte,
8) modlitwy w Duchu Świętym,
9) obdarowania cnotami i charyzmatami,
10) osoby, której życie przeniknięte jest obecnością Ducha Świętego,
11) zaufania w prowadzeniu przez Ducha Świętego.
W Niej w sposób idealny wypełnia się proroctwo Ezechiela: „I dam wam serca nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza (….)” ( Ez 36,26). Dlatego wraz z Maryją musimy nieustannie błagać Ducha Świętego o serce nowe, by przeniknęła je Prawda wyzwalająca i przyjmująca Miłość Bożą, którą winniśmy nieść ludziom.
Lucyna Malec,WKC
-----------------------------------------------------------------------------------------
Materiały źródłowe:
Opracowania internetowe:ks. Jerzy Buczek - Maryja wzorem więzi z Duchem Świętym w nauczaniu JanaPawła II; ks. Wacław Siwak - Maryja Jako Oblubienica Ducha Świętego w Nauczaniu Jana Pawła II;Encyklika JPII - Redemptoris Mater; św. Ludwik Maria Grignon de Montfort- Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny; papież Benedykt XVI - Encyklika Deus Caritas Est(41); Biblia: Stary i Nowy Testament; Katechizm Kościoła Katolickiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz