Dziękczynienie za odkupienie i zbawienie w Jezusie Chrystusie

 Temat formacyjny[1] – wrzesień 2014 r.

„Dziękczynienie za odkupienie i zbawienie w Jezusie Chrystusie”

1.      Wyjaśnienie pojęć - co to znaczy dziękować, odkupienie, zbawienie?

W Biblii dziękczynienie związane jest często z uwielbieniem. Następstwem dziękczynienia jest uwielbienie. Różnica jest zasadnicza. Modlitwa uwielbienia ma za podmiot Boga to kim On jest, natomiast modlitwa dziękczynna ma za podmiot Boga i to co On czyni. Wielbimy Boga samego, podczas gdy dziękujemy za ….  .

W Piśmie Św.  dziękczynienie ukazane jest jako odnajdywanie radości (Ps. 33,1-3. 21),

uwielbienia, wysławiania (Ezd.3,11; Ps.69,31) i wychwalania Boga. Jest publicznym opowiadaniem o czynach Boga. W tekstach dziękczynnych Pisma Św. Znajdują się wzmianki o zgromadzeniu ludów by dziękować Bogu za łaski otrzymane od niego. 

Podobnie jak w modlitwie prośby, każde wydarzenie, każda potrzeba może stać się przedmiotem dziękczynienia. Listy św. Pawła często zaczynają się i kończą dziękczynieniem i zawsze jest w nich obecny Jezus Chrystus. „W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem Was ( 1 Tes.5,18). „Trwajcie gorliwie na modlitwie, czuwając na niej wśród
dziękczynienia” (Kol. 4,2).

Według Katechizmu Kościoła Katolickiego – 2637

Dziękczynienie jest cechą charakterystyczną modlitwy Kościoła, który celebrując Eucharystię ukazuje się i staje bardziej tym, czym jest istotnie. W dziele zbawienia Chrystus wyzwala stworzenie od grzechu i od śmierci, aby je na nowo poświęcić i zwrócić Ojcu na Jego chwałę. „Dziękczynienie członków Ciała uczestniczy w dziękczynieniu ich Głowy” – KKK 2638.

            Dziękczynienie idzie w parze z objawieniem, które rozwija się przez dwadzieścia stuleci, po to by osiągnąć swoją pełnię w osobie Chrystusa, przynoszącego objawienie poprzez słowa, czyny, swoje cierpienie i śmierć dając odkupienie grzesznikom.

Znaczenie słownikowe słowa dziękczynienie.

W Słowniku Teologii Biblijnej (praca zbiorowa, Pallottinum, Poznań,1990) dziękczynienie jest przedstawione jako dar Boga, dar darmo dany, ogromny, ofiarowany bez konieczności zwracania. Jest to odpowiedź na łaskę daną od Boga. Dziękczynienie  szczególnie dostrzegamy w Psalmach (Ps. 30; 40; 116;124) jako reakcję ludu na hojność Boga wobec nich. 

Według Słownika Języka Polskiego PWN pod red. Prof. dr hab. Mieczysława Szymczaka - dziękczynienie to podziękowanie, wyrazy wdzięczności, wyrażanie i składanie dziękczynienia. Dziękczynny – wyrażający podziękowanie, wdzięczność.

Przykłady – modlitwa, ofiara dziękczynna, dziękczynny list, serdeczne, stokrotne, gorące dzięki, dzięki za wszystko, składać dzięki Bogu - zwroty używane na oznaczenie lub podkreślenie pomyślnej sytuacji.

Pojęcie „odkupienie” (Słownik Teologii Biblijnej) z greckiego lytrosis albo apolytrosis znaczy uwolnienie, wykupienie. Bóg swoją mocą ocala, uwalnia lud Izraela wyprowadzając go z  niewoli  egipskiej (Ks. Wj. 12,27; 14, 13; por. Iż. 63,9) i poświęca swego Syna Jezusa Chrystusa, który swą ofiarą osobistą i dobrowolną „wykupił nas od wszelkiej nieprawości i oczyścił sobie wybrany na własność lud.

Przez swoją śmierć Jezus odkupił nasze grzechy dając ludziom obietnicę zbawienia. Idea zbawienia (gr. sodzo) oznacza być ocalonym, uwolnionym od niebezpieczeństwa, które mogło grozić całkowitą zagładą. Akt ocalenia staje się opieką, wyzwoleniem, wykupem, uleczeniem i zbawieniem, życiem, zwycięstwem nad zagładą.

2.      Wymiar dziękczynienia.

Chrześcijanie zaproszeni są  do dziękczynienia:

- Ef.5,19,20; Filip. 4,5-6; kol.3,17;Kol. 4,2; 2 Tes.2,13; 1 Tes.2,13;

- 1 Tes.5,18 – “W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie

   Chrystusie względem was”.

- 1 Tym.2,1; 1 Tym. 4,3-4.

2.1 Rola modlitwy dziękczynnej.

Słowo Boże wzywa do stałego dziękczynienia,  to ma być postawa życia chrześcijańskiego -trwanie w dziękczynieniu. Prośba z dziękczynieniem skierowana do Boga to jej spełnienie, to wyraz wiary, ćwiczenie wiary, nauka wiary. Dziękczynienie poprzez Eucharystię jest w centrum życia chrześcijańskiego. Modlitwa dziękczynna uczy nas otwierać oczy na wszystko co Bóg uczynił i czyni w historii ludzkości. Mamy dziękować za wszystko    (1 Tes. 5,18):

- za dary, łaski, powodzenie, spełnienie próśb, oczekiwań, za wszystko co radosne:

- za rzeczy nieprzewidziane, cierpienia, choroby, niesympatycznych ludzi;

- za wszystko co odczytujemy jako zgodne z wolą Bożą.

Dziękczynienie jest siłą, „zbroją ducha” , zwycięstwem, pokonaniem nieprzyjaciół. Bóg do którego się zwracamy jest miłością i kocha nas zawsze, nie tylko wtedy gdy wszystko się udaje, jest dobrze, szczęśliwie, ale także gdy według naszego rozumienia jest źle. Jeżeli „za wszystko dziękujemy Bogu to On „współdziała we wszystkim dla naszego dobra (Rz. 8,28). Dziękczynienie to zawsze ćwiczenie naszej wiary, umacnianie się w wierze, która prowadzi do Ojca Nieba. W Piśmie św. czytamy „niebo będzie pełne dziękczynienia” ( Ap. 4,9; 11,17; Ap. 7,12). Jezusowe cuda, rozmnożenie chleba, wskrzeszenia, przeistoczenie eucharystyczne dokonywane są przez dziękczynienie.

 2.2 Dziękczynienie chrześcijańskie jest  eucharystią, a jego wyrazem najpełniejszym jest eucharystia sakramentalna, czyli dziękczynienie Pańskie, ofiara, którą Jezus złożył ze swego życia oddając je Ojcu „dla uświęcenia swoich” (J. 17,19). Podczas  Ostatniej Wieczerzy,

a później na krzyżu, Jezus ujawnił to, co nadawało kierunek Jego całemu życiu i śmierci: dziękczynienie złożone z Jego synowskiego serca będące hołdem uwielbienia swego Ojca.  Całe życie Jezusa było nieustannym składaniem dziękczynienia, zawsze zmierzającym do tego, by nakłonić ludzi do wiary i do współskładania z Chrystusem dziękczynienia Bogu (J. 11,42). W chrześcijańskim dziękczynieniu, w każdej modlitwie Chrystus jest jedynym wzorem i jedynym pośrednikiem wobec Boga. Życie chrześcijanina według Św. Pawła polega na łączeniu ustawicznym prośby i dziękczynienia (1 Tes. 3,9 n; 5,17 n; Rz. 1,8 n n).

3. Przedmiotami dziękczynienia są Królestwo Boże, głoszenie Ewangelii, tajemnica Chrystusa, owoce odkupienia, które ma w swym posiadaniu Kościół (Ef. 1,3-14) i życie wieczne będące czystym uwielbieniem Boga.

            Człowiek poprzez wolność jaką ma w sobie , może sam siebie doskonalić poprzez dobre czyny, postępowanie zgodne z wolą Boga. Przykładem dla człowieka jest Jezus Chrystus. Uchwały Soboru watykańskiego II mówią „ Wszyscy potrzebują Chrystusa jako przykładu, nauczyciela, zbawiciela, ożywiciela” (Dekret o działalności misyjnej Kościoła ). 

Rozważanie: Czy Chrystus jest moim wzorem postępowania w dziękczynieniu?

Chrystus jest odkupicielem świata i człowieka, zawiera Nowe Przymierze między Bogiem a człowiekiem.

3.1 Odkupienie w Nowym Testamencie ma charakter duchowy – wyzwolenie od grzechu, mocy złego, złej woli, upadku duchowego, władzy ciemności. Odkupienie jest ofiarą Chrystusa, który przez swoją śmierć przemienił świat i człowieka.

Rozważanie : Za co dziękuję Jezusowi jako odkupicielowi?

 Św. Katarzyna ze Sieny mówi, że człowiek może stać się wolnym od nieuporządkowanej miłości w samym sobie, by żyć według woli Bożej, poprzez postawę pokory, która prowadzi do wyzwolenia, odkupienia i do zbawienia. Odkupienie nasze dokonuje się poprzez Światło Prawdy pod którego wpływem się znajdujemy, które ma swoje źródło w męce Syna Bożego. Jego męka, krew przelana za nas na krzyżu niszczy w nas miłość własną i rodzi miłość Bożą. Ona daje nam wolność, wyzwala od kłamstw, zmysłowości i od śmierci wiekuistej” ( M. Pachucki, Św. Katarzyna ze Sieny, Życie-Pisma-Czyny, Lwów 1932).

I za to winniśmy dziękować Jezusowi. Droga do naszego odkupienia wiedzie przez osobiste zaangażowanie. Człowiek musi pragnąć, chcieć być odkupionym od wielorakich swoich duchowych i fizycznych cierpień i ograniczeń.

 Św. Kasper pisze w swoich pismach duchowych: „W trybunale wiecznego, najsprawiedliwszego Boga rozgrywa się wielki proces: proces niezmiernie ważny dla każdego z nas, w którym chodzi o nasze życie wieczne lub wieczyste itd. Nasz dobry Adwokat, Jezus Chrystus przedstawia na naszą korzyść przed Wiekuistym Ojcem swoje utrudzone życie, swoją śmierć, swoją Krew; ale to wszystko nie wystarcza: potrzeba naszego Dzieła. Tylko tego dzieła brakuje, tylko ono jest ważne itd., w tym dziele ja działam jako pełnomocnik Jezusa Chrystusa, który wykupił was za tak drogą cenę i chce, byście ocaleli itd. Obsecramus pro Christo: reconciliamini Deo[2]”(Sp. I, n 80-1, 464-465).

Św. Kasper mówi, że do pełności Odkupienia, które dokonało się w Jezusie potrzeba jeszcze naszego udziału( „naszego Dzieła”, w którym działam jako „pełnomocnik Jezusa Chrystusa”, jako dopełnia braki jego udręk i uczestniczy w jego radości zmartwychwstania.

3.2 Dziękczynienie za Zbawienie:

Zbawienie jest darem Boga, jest to pewność fundamentalna- podstawowa.  Bóg chce by ludzie  zostali zbawieni dlatego posłał  swego Syna jako Zbawiciela świata. Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie Chrystus stał się dla nas Źródłem Zbawienia wiecznego” (Hbr. 5,9).

Warunkiem zbawienia jest wiara w Jezusa ( Dz. 16,30 n; por. Mk. 16,16) oraz wzywanie jego imienia. Chrześcijanin powinien być wierny  słowu Bożemu, powinien karmić swoją wiarę znajomością Pisma Świętego, starać się o to by wiara owocowała dobrymi uczynkami, powinien zabiegać o swoje zbawienie. ( Jk 1,21; Jk. 2,14;  2 Tym. 3,15; Flp. 2,12).

Chociaż już staliśmy się dziedzicami zbawienia (Hbr. 1,14) to jednak jesteśmy jeszcze zbawieni tylko w „nadziei”(Rz. 8,24) Bóg zachowuje nas nadal do pełnego zbawienia, które będzie objawione dopiero przy końcu czasów ( 1 P. 1,5).

Św. Katarzyna ze Sieny pisała, że zbawienie jest szczęśliwością, oznaczającą dążenie do Boga przez odkupienie, które dało możliwość „wstępowania po stopniach krzyża” do zjednoczenia z Bogiem.

            Najbardziej odpowiednim dla nas na dzisiejsze czasy faktem zbawczym jest Tajemnica Eucharystii, w której dokonuje się nasze odkupienie i Bóg ukazuje swoje miłosierdzie względem człowieka i ludzkości.

Św. Kasper mówi o zbawieniu: „Jezus przelał Krew, by nas zbawić, a wam żal wylać jedną łzę, płakać u stóp Krzyża, uświęcić się przez pokutę? Dzięki  litości serdecznej Boga naszego nawróćcie się. Nawróćcie się z całego serca waszego”(Sp.III,1824,n.287,159-160).

Mówi o skarbie w glinianych naczyniach. Gliniane naczynie to nasze ciało. Nie możemy z niego wyrzucać skarbu przez grzech. Tym skarbem jest zbawienie duszy. „Lecz, by zbawić duszę, należy posiadać miłość Boga tak wielką w działaniach i dbać o nią zazdrośnie”(Sp. I, n.32, 107-109).

4.Jak możemy za to dziękować? (Praca w grupach). Odpowiadamy na pytanie. Jak konkretnie mogę dziękować za Chrystusowe Odkupienie i Zbawienie?

Na Bożą inicjatywę zbawienia powinniśmy odpowiedzieć konkretnie. Św. Kasper pisze:” Och Panie, któż Cię nie pokocha? Kto nie spali się z miłości do Ciebie? Twoje Rany, Twoja Krew, Ciernie, Krzyż, Boska Krew w szczególności, powtarzam wylana do ostatniej kropli, ach jakże potężnym głosem woła do mojego biednego serca”(Sp. III,n.317,234).

Otóż bezpośrednią konsekwencją „otwarcia się” człowieka na dar Chrystusa - Odkupiciela w Eucharystii jak pisała Św. Katarzyna „jest „otwarcie się” na bliźniego, dążenie do zjednoczenia z drugim człowiekiem”.

---

[1] Przygotowany przez: Ks. Bogusław Witkowski cpps, Helena Połujańska WKC, Lucyna Malec WKC, Teresa Kujawska WKC.

[2] W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! (2 Kor 5, 20).